θυμάμαι μια φορά που φίλησα το χαμόγελό σου κι άλλη μια φορά που χαμογέλασα μετά το φιλί σου.
Μια φορά που σ’αγκάλιασα και η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά που το αριστερό μου αυτί έχασε 40% των δυνατοτήτων του και μια φορά που είχες έρθει να με βρεις κι’γω είχα φύγει.
Κι άλλη μια φορά που παρανοούσα και φώναζα, τρελλή, κι εσύ έδειχνες να καταλαβαίνεις.
Μια φορά που χορεύαμε γυμνοί από ασφάλειες στη βροχή. Και μια που κυλιστήκαμε άγαρμπα κάτω απ’τα χλωμά φώτα της πόλης.
Μια φορά που μου έδωσες φιλιά σαν χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Κι άλλη μια φορά που κάπου είχες πάει και κοιμόμουν μόνη.
Μια φορά που εξερεύνησες το κορμί μου κι ήταν η ίδια φορά που αγάπησες μαζί μου.
Κι ακόμη θυμάμαι καθαρά έκεινη τη φορά που σταμάτησε ο χρόνος κι εγώ ήμουνα εκεί για να μη νιώθεις μόνος.
Θυμάμαι δώδεκα φορές που η μοναξιά μου υπήρχε χωριστά απο εμένα,
τις φορές που συνάντησα εσένα.
ΣΗΜΕΙΟ-ΣΕΙΣ 